GTA 2


Kiedy pierwsza część gry trafiła na rynek ludzie mieli podzielone zdania. Z jednej strony powstały grupy fanatyków, którzy rozjeżdżając Krishnę krzyczeli Gouranga z uśmiechem na twarzy. Z drugiej zaś przeciwnicy uznający ją za grę złą, która nigdy nie powinna zostać napisana. Po jej ogromnym sukcesie, pojawienie się kontynuacji było tylko kwestią czasu. Wychodzi dodatek pt. London 1952. Rzesze fanów biegną do sklepu i ... kończą grę po pięciu godzinach. Ale oto nadszedł prawowity następca: GTA2 ujrzało światło dzienne.



Znów zapanował szał i tym razem nie minął zbyt szybko. Tak jak w poprzednich częściach wcielamy się w postać przestępcy do wynajęcia. Los rzuci nas w sumie do trzech miast, w którym rywalizują zawsze trzy gangi. Każdy z nich ma wskaźnik szacunku dla ciebie, od którego zależy jakie misje ci powierzą. Wypełniając zadanie dla jednego, maleje szacunek u drugiego. Dużym plusem gry jest możliwość Save'owania (idziemy do kościółka i dajemy odpowiedni datek na tacę oraz powtarzania misji, które się nie powiodły. Pamiętam ile nerwów traciłem, aby ukończyć kolejne plansze w jedynce.

Do naszego arsenału dołączono kilka pukawek, a więc oprócz bazooki, pistoletu, uzi i miotacza ognia mamy uzi z tłumikiem, koktajle Mołotowa, granaty, czy broń energetyczną. Widok pozostał ten sam - wszystko widzimy od góry.



Grafika jest dosyć kiepska i niekiedy niewiele różni się od poprzedników (czasem mam wrażenie, że engine jest ten sam i mało przerobiony).

Na duże uznanie zasługuje muza lecąca z naszych głośników, która zdecydowanie umila rozjeżdżanie przypadkowych przechodniów.