Call of Duty 4: Modern Warfare


Odchodzenie od wcześniej sprawdzonych motywów jest dla wszelkiego rodzaju artystów bardzo niebezpiecznym posunięciem. Nigdy nie mają oni bowiem pewności, że ich nowa kreacja spodoba się wiernym fanom i przy okazji zdobędzie wielu świeżych. Kiedy studio Infinity Ward ogłosiło, że przenoszą swoją sztandarową serię do czasów obecnych, wielu graczy zaczęło się obawiać, czy najnowsza edycja Call of Duty będzie równie dobra, co jej drugo-wojenne odpowiedniki. Powstało wiele wątpliwości i oczywiście podział na dwa obozy: zwolenników oraz przeciwników. Na szczęście Call of Duty 4: Modern Warfare okazuje się prawdziwym diamentem nowoczesnych strzelanek. Jest on wspaniale oszlifowany, a jego błysk widać na pierwszy rzut oka. Przez najbliższe lata program stanowić będzie źródło inspiracji i wzór do naśladowania dla innych deweloperów.

Jak we wszystkich strzelankach, tak też w Call of Duty 4: Modern Warfare mamy do czynienia z dwoma podstawowymi trybami rozgrywki. Pierwszy z nich dedykowany jest dla jednego gracza, drugi natomiast pozwala na zabawę wieloosobową. Fabuła przedstawiona w trybie single player nie jest szczególnie odkrywcza, stanowi jednak wspaniałą wymówkę do przejścia serii szybkich i dynamicznych misji, pełnych strzelania i tłuczenia wszystkiego co wejdzie Wam w drogę.

Otóż całość obraca się wokół terrorystów, którzy siłą próbują pokazać światu, że są potęgą, z którą należy się liczyć. Kradną kilka Rosyjskich głowic nuklearnych i ostrzegają, że użyją ich na terenie Stanów Zjednoczonych. Sprawa wygląda dosyć tragicznie, by więc sobie z nią poradzić wojsko amerykańskie w połączeniu z brytyjskim S.A.S. wyruszają do akcji. Fabuła gry wrzuca nas w żołnierzy obu oddziałów i powoli przechodzimy kolejne przygotowane dla gracza misje. Rozgrywka jest bardzo liniowa, nie ma w niej żadnych zwrotów akcji, ani szokujących momentów. Nie można jednak powiedzieć aby była ona mało emocjonująca, nudna czy też nie satysfakcjonująca. Tryb dla pojedynczego gracza choć stosunkowo krótki zapewnia mnóstwo przyjemności i jest bez wątpienia jednym z najciekawszych z jakimi miałem do czynienia. Akcja jest błyskawicznie szybka, wszędzie biegają żołnierze oraz terroryści, a różnorodność zadań sprawia, że po ukończeniu zabawy chcemy więcej! Szczególnie, że jest ona zrealizowana w epicki sposób i posiada niezwykły charakter. Infinity Ward słynie z uwielbienia dla melodramatycznych momentów, a co za tym idzie znajdujemy je także w Cod 4!



Wśród misji, do wypełnienia są zlecenia typowo siłowe, w których przemy do przodu i staramy się eliminować wybiegających ze wszystkich stron oponentów. Po kilku etapach wskakujemy do kabiny helikoptera i siejemy spustoszenie przy pomocy zabójczych rodzajów uzbrojenia. Następnie cofamy się w czasie, lądujemy w okolicach Czarnobyla i jako snajper mamy do wypełnienia niezwykle istotne i kluczowe dla całej fabuły zadanie. Ten właśnie etap spodobał mi się najbardziej i uważam, że podobnych lokacji powinno być nieco więcej. Po ukończeniu rozgrywki, wracałem do niego jeszcze kilka razy, aby w pełni nacieszyć się jego wspaniałościami! Widać, że deweloperzy zadedykowali mnóstwo czasu na doszlifowanie każdego elementu swojego projektu, nie mamy tutaj bowiem żadnych błędów, niedociągnięć, czy też na siłę wrzuconej zawartości. Wszystko ze sobą idealnie współgra, czyniąc Call of Duty 4: Modern Warfare jedną z najlepszych, jeśli nie najlepszą strzelanką ostatnich lat. Oczywiście mowa tutaj o strzelankach typowo zręcznościowych, bowiem jeśli chodzi o rozgrywkę taktyczną, bezapelacyjnymi królami są serie Ghost Recon oraz Rainbow Six.

Szybka i dynamiczna akcja wymagają sprytnych przeciwników oraz sporego arsenału pukawek. Jeśli chodzi o pierwszy z wymienionych aspektów, deweloperzy zrobili znaczący krok do przodu w stosunku do poprzedników. Oponenci zachowują się bardzo naturalnie, potrafią znaleźć dogodne miejsce do ostrzału, a w sytuacji krytycznej spierniczają w poszukiwaniu ukrycia. Niestety algorytmy odpowiedzialne za sztuczną inteligencję nie są bezbłędne, a co za tym idzie zdarzają się różne klocki i totalnie durne reakcje na naszą obecność. Dla przykładu, kiedy bandyci stoją w skromnych rozmiarów korytarzu potrafią wybiegnąć na środek tylko po to żeby oddać kilka strzałów i dostać kulkę w łeb. Zdecydowanie logicznej byłoby się nieco wychylić, wcisnąć spust i ponownie schować czerep. SI radzi sobie lepiej kiedy akcja ma miejsce w dużej otwartej przestrzeni… wtedy oponenci potrafią pokazać na co ich stać!